οικοδομικές εργασίες. Αφού εξασφάλισα ότι δεν παθαίνω εγκεφαλικό γιατί η ιδέα του να χρειαστώ νοσοκομείο στην Ελλάδα μου προκαλεί περαιτέρω πανικό, ησύχασα είπα στην Ελλάδα ζεις αυτά τα συμπτώματα είναι φυσιολογικά. Γιατί για άλλο ένα μήνα τα λεφτά που βγάζεις από τη δουλεία σου (για την οποία ευχαριστείς το σύμπαν νυχθημερόν δεν φτάνουν). Δεν φτάνουν για να πληρώσεις φόρους, χαράτσια δεν φτάνουν γιατί ακόμα και το γεγονός ότι ζεις και αναπνέεις είναι πολυτέλεια. Δεν φτάνουν γιατί κάποια στιγμή πήρες ένα δάνειο για να χεις ένα σπίτι και αυτό το σπίτι το κρατάς πλέον με νύχια και με δόντια για να μη στο πάρουν.
Πρέπει να είσαι ευγνώμων υπενθύμισα στον εαυτό μου, γιατί έχεις να φας και δεν σου χουν κόψει ακόμα το ρεύμα, όσο αστείο και αν ακούγεται μέχρι εκεί φτάνουν πια τα όνειρα μας μέχρι την επόμενη μέρα. Έφαγα και σήμερα, πλήρωσα και σήμερα επιβίωσα και σήμερα, και άλλη μια μέρα στη χώρα τον ζόμπι έφτασε στο τέλος της.
Στην Ελλάδα που φτάσαμε να κοιτάμε τον λαμπερό της ήλιο όπως ο φυλακισμένος τον προαυλισμό. Παίρνω μια βαθιά ανάσα γιατί πρέπει να δουλέψω και να ξεχάσω. Μόνο που πια δεν βρίσκω το φάρμακό της λήθης κι έτσι όταν με ρωτάνε απαντάω αυτό το εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο καλά που έχει γίνει συνήθεια σε όλους για να μην οδηγηθούμε στην παράνοια.
Σκέφτομαι ότι είμαι μόλις 34 και αισθάνομαι 100 χρονών, γιατί δε μπορώ να χτίσω τίποτα που να χει ορίζοντα, γιατί κάποιοι μου έκλεψαν τα υλικά μέσα από τα χέρια, γιατί η αλαζονεία τους αχρήστευσε τους κόπους και τα πτυχία μου. Γιατί ίσως να χουν δίκιο ότι τα προσόντα είναι ρετσινιά αφού ως αμόρφωτος με βύσμα γίνεσαι ένας. λαμπρός κρατικοδίαιτος καριερίστας.
Σήμερα ψηφίστηκε το ασφαλιστικό και όλο το συζητάνε δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς συζητάνε αφού όταν η ταφόπλακα είναι ήδη προσυμφωνημένη το μνημόσυνο είναι απλά φυσικό επακόλουθο έτσι δεν είναι;
Το συμπέρασμα είναι ένα ότι η αξιολόγηση για την Ελλάδα ποτέ δεν θα κλείσει γιατί κανένας δεν έχει το σθένος και το θάρρος να προχωρήσει στην αξιολόγηση των χαμένων ψυχών, των χαμένων ονείρων που έσβησαν για πάντα.
Γιατί τελικά η καταστροφή είναι η μόνη που κρατά ζωντανούς τους κανίβαλους της εξουσίας
Η πραγματική δυστυχία γι αυτό το λαό είναι ότι πλέον δεν έχει να πιαστεί από κανένα παραμύθι επικείμενης σωτηρίας ίσως αυτό τον εξαναγκάσει για πρώτη φορά στην ιστορία του να δει την αλήθεια κατάματα και να βγάλει από μέσα του το σαράκι του θα και να κοιτάξει το τώρα.
Ίσως πάλι να ελπίζω πολλά…
Αναγνώστρια
Δημοσίευση σχολίου