τον υπερβολικά χαμηλό πληθωρισμό, ο οποίος τείνει να συνοδεύεται από μια υποτονική οικονομική ανάπτυξη. Εάν θέλει να πετύχει στις προσπάθειές της, ίσως θα πρέπει να βάλει ως στόχο να υπερβεί το στόχο του πληθωρισμού.
Το Μάρτιο του 2013 η Τράπεζα της Ιαπωνίας ανακοίνωσε ότι ο στόχος για τον πληθωρισμό είναι το 2%. Έκτοτε έχει σημειώσει κάποια πρόοδο: ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 1,3%, βελτιωμένος σε σχέση με το -0,3% των προηγούμενων τριών ετών. Η επίδοση είναι καλύτερη και από αυτή που έχει καταφέρει η Federal Reserve στις ΗΠΑ, όπου οι τιμές έχουν αυξηθεί με μέσο ετήσιο ρυθμό μόλις 0,8% από το Μάρτιο του 2013.
Παρόλα αυτά, η ιαπωνική Κεντρική Τράπεζα υπολείπεται των στόχων της. Τον Απρίλιο του 2013, ανακοίνωσε ότι αναμένει να πετύχει το στόχο του 2% σε "περίπου δύο χρόνια" -αλλά ακόμη και τώρα έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει.
Η έλλειψη επιτυχίας ίσως προκύπτει από μια ανεπαρκώς φιλόδοξη στρατηγική. Ένα κλειδί για την επίτευξη υψηλότερου πληθωρισμού είναι να πειστούν οι άνθρωποι και οι εταιρείες πως οι τιμές θα αρχίσουν να αυξάνονται ταχύτερα. Η Τράπεζα της Ιαπωνίας θέλει ωθήσει αυτές τις πληθωριστικές προσδοκίες στο 2% - αλλά με αυτό τον τρόπο, δεν θέλει να αυξηθούν ποτέ πάνω από το 2%. Ο περιορισμός αυτός ενδέχεται να οδηγεί στην αυτοκαταστροφή, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη των καθηγητών Kinda Hachem και Jing Cynthia Wu της σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Σικάγο.
Οι Hachem και Wu υποθέτουν ότι πολύς κόσμος κάνει πρόβλεψη για τον πληθωρισμό απλά κοιτάζοντας το πόσο γρήγορα αυξάνονταν πρόσφατα οι τιμές. Η Κεντρική Τράπεζα θέλει αντ’ αυτού να δώσουν προσοχή στο τι λέει η ίδια για τον πληθωρισμό –ένα εγχείρημα που θα ήταν πολύ πιο εύκολο εάν ο πραγματικός πληθωρισμός αποδεικνυόταν πολύ πιο διαφορετικός από ό, τι είχαν δει στο παρελθόν. Ως εκ τούτου, η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική εάν εξαρχής στόχευε πιο ψηλά από το στόχο του πληθωρισμού μακροπρόθεσμα.
Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι η Τράπεζα της Ιαπωνίας είχε ανακοινώσει έναν στόχο της τάξης του 4% το Μάρτιο του 2013. Ο πραγματικός πληθωρισμός κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών θα ήταν πιθανότατα υψηλότερος –μαθαίνοντας σε όσους καθορίζουν τους μισθούς και τις τιμές ότι εάν θέλουν να αποφύγουν τα δαπανηρά λάθη, θα πρέπει καλύτερα να δώσουν προσοχή σε όσα λέει η κεντρική τράπεζα ότι θα συμβούν. Έχοντας οικοδομήσει αυτή την αξιοπιστία, η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε στη συνέχεια να καθορίζει πιο εύκολα τις προσδοκίες για το μακροπρόθεσμο στόχο του 2%.
Ιδού ένας παραλληλισμός που βρίσκω χρήσιμο. Φανταστείτε ότι πετάτε τα κλειδιά σας πάνω σε ένα τραπέζι από περίπου ένα μέτρο μακριά. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το πετύχετε. Αλλά φανταστείτε τώρα ότι τα κλειδιά δεν μπορούν να σηκωθούν πάνω από το ύψος του τραπεζιού. Τώρα είναι αδύνατο να πετύχετε το στόχο σας που είναι να προσγειώσετε τα κλειδιά πάνω στο τραπέζι σας.
Πιστεύω ότι η Τράπεζα της Ιαπωνίας θα φτάσει τελικά το στόχο του πληθωρισμού της. Υποψιάζομαι, όμως, ότι θα φτάσει εκεί νωρίτερα, αν πρώτα προσπάθησει να τον υπερβεί.
Δημοσίευση σχολίου