της Κύπρου και άλλων χωρών, παίρνουν τον… αέρα του τούρκικου μαχαλά στο ιστορικό κομμάτι του Ρεθύμνου, δίνουν ραντεβού στην ιδιοκτήτρια, φεύγοντας, και επιστρέφουν μετά από λίγους μήνες για να περιπλανηθούν ζωντανά και πάλι, στα χρόνια και στον πολιτισμό της ανατολίτικης φυλής που πέρασε σαν κατακτητής, άφησε το στίγμα της και επαναπατρίστηκε!
Όταν, λοιπόν, η Αθηναία Σταυρούλα Αλεξάκη-Νάσκου, γέννημα-θρέμμα της πρωτεύουσας, αλλά με ρίζες βαθιά στην ψυχή της από τον Πατσό του Αμαρίου έψαχνε την ευκαιρία, μη αντέχοντας πλέον τη μεγαλούπολη της κατάθλιψης, να αφήσει την υδροκέφαλη πόλη και να πάρει τον αέρα του Ψηλορείτη, βρήκε… δρόμο στα μέτρα της το 2013 στο αρχοντικό του τούρκικου μαχαλά στη «Σωχώρα» του Ρεθύμνου, στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου…
Από τότε χωρίς διακοπή, σήκωσε τα μανίκια, έπιασε δουλειά, δαπάνησε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό, και ξεκίνησε την προσπάθεια στο νέο… λιμάνι, με την καθοδήγηση, βέβαια, των υπαλλήλων των τοπικών αρχαιολογικών υπηρεσιών, ώστε να αναδείξει τον εξαιρετικό μνημειακό οικιστικό σύνολο που απόκτησε.
Δημιούργησε, λοιπόν, το συγκρότημα τεσσάρων ενοικιαζομένων διαμερισμάτων, απόλυτα προσηλωμένη και με σεβασμό στις υποδομές και στα χαρακτηριστικά των οικιστικών όρων των εποχών που αναγέρθηκε. Ονόμασε το συγκρότημα «Σωχώρα», όπως «βαφτίστηκε» και η περιοχή της πλατείας, κράτησε τη φυσιογνωμία του και μένει αναλλοίωτο στα μοντέλα που κατακλύζουν και ασφυκτιούν τα… σύγχρονα αστικά κέντρα που έφεραν η εύπλαστη ευμάρεια και η χλιδή στους φτωχούς πληθυσμούς!
«ΖΗΤΟΥΣΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΩ…»σωχώρα αθήνα αλεξάκη νάσκου πατσός αμάρι μονάδα τουρίστες επισκέπτες κατάλυμα
«Με κόπους και βάσανα δημιουργήσαμε αυτούς τους χώρους καταλυμάτων», λέει για το όραμά της που της πρόσθεσε χρόνια, η κυρία Αλεξάκη-Νάσκου. «Μπορεί να γεννήθηκα και να πέρασα τα περισσότερα χρόνια στην Αθήνα», συνεχίζει, «αλλά πάντα από μικρή που ήμουν, πατρίδα μου, χωριό μου, ήταν στο Αμάρι ο Πατσός. Αναζητούσα πάντα την κατάλληλη ώρα να δραπετεύσω από την τρέλα και να βρεθώ εδώ για να συνεχίσω τη ζωή μου με ποιότητα δίχως το άγχος που φθείρει και καταστρέφει την γαλήνη. Ονειρευόμουν να βρω καταφύγιο σε ένα ακίνητο όπως αυτό, για να ζήσω ανάμεσα στους αιώνες και στον πολιτισμό που εκπέμπουν ακόμα και τα κτίρια των εποχών…».
Η «Σωχώρα», είναι αυτονόητο, μέσα από τα εσώψυχά της διαρρέουν τα πολιτισμικά στοιχεία ενός αρχοντικού της Τουρκάλας ιδιοκτήτριας που το κατείχε με συμβολαιογραφική πράξη από το 1826 και η ίδια κατά πληροφορίες που έχουν δοθεί, το κληρονόμησε από τον πατέρα της. Είναι οίκημα αιώνων που κρατήθηκε όρθιο μπροστά στις πολλές και ποικίλες κοινωνικές ανακατατάξεις που συντελέστηκαν στο πέρασμα των χρόνων, και μένει αδιατάραχτο οικιστικό σύνολο, ανέπαφο με την ιστορία του που είναι φορτωμένο!
«Είμαστε ενθουσιασμένες από τα θερμά λόγια που εισπράττουμε με την αναχώρησή τους, από τους ξένους επισκέπτες που προτιμούν την διαμονή τους εδώ», σημειώνει η κ. Νάσκου, που με τη μητέρα της συνδιαχειρίζεται τη μικρή μονάδα. «Οι βαθμολογίες που έχουμε λάβει από τους επίσημους τουριστικούς οργανισμούς είναι υψηλές και αυτό μας προσθέτει επιπλέον βάρος στην ποιότητα και στην εξυπηρέτηση που παρέχουμε. Αρκεί να σας πω ότι πελάτες μας, κυρίως Ευρωπαίοι, εντυπωσιασμένοι από το περιβάλλον έρχονται και θα επανέλθουν και τρεις φορές το χρόνο...»
Δημοσίευση σχολίου